کشور ایران یکی ازجوانترین جوامع معاصرمی باشد و لذا در جامعه ای با این ساختار جمعیتی، آموزش و بهداشت دو موضوع مهم پیش روی برنامه ریزان و سیاستگذاران خواهد بود.
از سویی کودکان و نوجوانان سرمایه های اصلی کشورهستند و پرورش آن ها از هدف های اصلی برنامه های توسعه اجتماعی ، اقتصادی می باشد. برای دستیابی به اهداف توسعه می بایست تامین بالاترین سطح سلامت جسمی ، روانی ، اجتماعی و معنوی کودکان و نوجوانان به عنوان یک ضرورت و اولویت برنامه ای توسعه ای مورد توجه قرارگیرد .
بعد از خانواده، مدرسه مهمترین نقش را در سلامت کودک دارد. دانش آموز درمدرسه علاوه بریادگیری مهارت خواندن و نوشتن، دانش ، نگرش و رفتارهای جدید را می آموزد . این رفتارها و باورها علاوه براینکه برسلامت فردی اثرگذار است ، نقش تعیین کننده ای نیز درسلامت خانواده وجامعه دارد .
برای توسعه سلامت دانش آموزان و کارکنان مدرسه ، خانواده ها و افراد جامعه مدرسه جایگاه ویژه ای برخوردار است . چرا که کودک ساعات زیاد ی را در مدرسه بسرمی برد ، درآنجا رشد می یابد و تکامل پیدا می کند .
کودک درمدرسه ، فردی ازافراد جامعه کوچک مدرسه است ، به علاوه عضوی از اعضاء یک خانواده نیز می باشد که مجموع آن ها جامعه و اجتماع را تشکیل می دهد لذا با ارائه خدمات در مدارس خدمات بهداشتی به جامعه نیز گسترش می یابد .
بهداشت مدارس درسیاست بهداشتی و راهبرد کلی سرمایه گذاری های بهداشتی درمانی کشور و مجموعه برنامه های توسعه و رفاه اجتماعی جایگاه و اهمیت ویژه دارد.